Краткое описание
Сказка «Мороз Солнце и Ветер» была впервые опубликована в 1873 году в первом томе сборника сказок Александра Николаевича Афанасьева , в сборник вошла под номером 91. Сказка записана в западной части Гродненской губернии
Автор сказки
Русские народные сказки
Читайте полный текст русской народной сказки - Мороз Солнце и Ветер
Ишоў раз сабе адзін чалавек и судосіў1 на дарозі Соўнычко, Мароз і Вецер. Ото-ж-то спаткаушисе2 з імі, сказаў вуон ім «пахвалёны»3. — «Каму вўон аддаў пахвалёны? » Соўнычко сабе кажа — што мне, коб я не пякло; а Мароз себе кажэ, што мне, а не табе, бо вуон цябе не так боіце, як мяне. «Ото-ж-бо лжэце! Непраўда! — кажэ нарэсці4 Вецер: — Той чалавек аддаў похвалёны не вам, а мне».
Пачали між сабою аж спераціся5, сварыціся6 й оношто7 за чубы не пабраліся...
«Ну, калі ж так, то спытаймося8 яго, каму вуон аддаў пахвалёны — мне чі вам? » Даганілі таго чалавека, спыталі; аж вуон сказаў: «Ветреві». — «А што, бач9, не казаў10 я — што мне! » — «Пастуой же ты! Я цябе ракару спяку! 11 — кажа Слонцэ. — Покеміш ты мяне»12. Ажно Вецер кажа: «Не буось, не спячэ; я буду веяці і охоладжаць яго». — «Так я ж цябе, гіцлю13, заморожу! » — кажа Мароз. «Не лякайсе14, небоже15, тогды я не буду веяці, і вуон табе нічого не зробіт, без ветру не замарозіт».
